იყო კალათა, დაწნული, ჩვეულებრივი, ცარიელი, უბრალო,შავ-თეთრი.. დროთა განმავლობაში მუქდებოდა მხოლოდ.. ყოველთვის ეშინოდა, შიგ დამაზიანებელი ნივთების მოხვედრის, ამიტომ ცდილობდა არავისთვის მიეცა უფლება ჩაეწყო რამე, ესარგებლა და შემდეგ 
მიეტოვებინა, არ იყიდებოდა , არც გასაყიდად დახლზე იყო გამზადებული..არ ჩქარობდა..
შესაძლო ფუნქციებსა და მომავალზე ხშირად ფირქრობდა, შიში იპყრობდა , როცა სანაგვეზე გადაგდების ისტორიებს ისმენდა.. არ ელოდა, მაგრამ მოულოდნელად , აზრზემოუსვლელად ერთ დღეს, ერთი ყვავილი ჩადეს კალათაში., თან ისე ნებართვა არავის აუღია,,ერთს მეორე დაემატა, მეორეს მესამე და ნელ-ნელა შეივსო, ფერი მოუვიდა, ფერადი ყვევილებით გალამაზდა, გაოცდა, ოცნება დაიწყო, ბევრი იოცნება, ნახე რომ ყველა აზრი რომელიც თავში გაუელვებდა და მის სურვილს გამოხატავდა, რეალობად იქცა, დაიწყო ოცნებების ასრულების დრო, აი ისეთი რომელზეც ვერასდროს იფიქრებდა,ვერ წარმოიდგენდა, მხოლოდ ოცნება შეეძლო ისიც ღრმად გულში, თავისთვის, ფრთხილად..დაივიწყა ყველა და ყველაფერი,გადაეშვა სურვილების მორევში...ფრენა ისწავლა, მაღლა დაფრინავდა სულ მაღლა, ყველაზე მაღლა,. უცებ... შეწყდა რაც იყო ლამაზი.. გამუქდა, მოიღრუბლა, ცამ ფერი იცვალა.. ჩამოღამდა... შემაზრზენმა ქუხილმა დაანგრია ოცნებები, განათდა მუქად, კალათის ტკივილივით იკლაკნებოდა ელვა ცაზე და დაიწყო ძლიერი წვიმა.. დასველდა ყვავილები, დარჩა თავშესაფარის გარეშე ღია ცის ქვეშ, წვიმამ წალეკა სიცოცხლის სურვილი, შორს, ძალიან შორს წაიღო.. სასწაულმა გადაარჩინა, დილით გამოღვიძებულმა შეამჩნია, რომ ბობოქარ ღამეს ყველაფერი გაექრო ფერადი კალათიდან .. გადაერეცხა.. ისევ დარჩა ცარიელი.. ისევ მუქი. მაგრამ, შეძლო და გააგრძელა სიცოცხლე.. გამოფხიზლდა,ივიწყებს დაკარგულ სილამაზეს და კვლავ იბრუნებს ფერს, სილამაზეს.. ამჯერად უფრო ძლიერია, იცის და შეძლებს თავის დაცვას, უკვე აქვს ის რაც დაიცავს, ხასიათში, სულიერად და ფიზიკურად....
მიეტოვებინა, არ იყიდებოდა , არც გასაყიდად დახლზე იყო გამზადებული..არ ჩქარობდა.. ფიქრობდა რომ კარგად ვერ მოუვლიდნენ და ელოდებოდა საუკეთესოს, რომელიც მხოლოდ ყვავილების ჩასაწყობად გამოიყენებდა, გაუფრთხილდებოდა, მოეფერებოდა.. ელოდებოდა, იმას ვინც ცარიელს სილამაზით შეავსებდა.
ეყვარებოდა და ცხოვრების გასალამაზებლად გამოიყენებდა..
შესაძლო ფუნქციებსა და მომავალზე ხშირად ფირქრობდა, შიში იპყრობდა , როცა სანაგვეზე გადაგდების ისტორიებს ისმენდა.. არ ელოდა, მაგრამ მოულოდნელად , აზრზემოუსვლელად ერთ დღეს, ერთი ყვავილი ჩადეს კალათაში., თან ისე ნებართვა არავის აუღია,,ერთს მეორე დაემატა, მეორეს მესამე და ნელ-ნელა შეივსო, ფერი მოუვიდა, ფერადი ყვევილებით გალამაზდა, გაოცდა, ოცნება დაიწყო, ბევრი იოცნება, ნახე რომ ყველა აზრი რომელიც თავში გაუელვებდა და მის სურვილს გამოხატავდა, რეალობად იქცა, დაიწყო ოცნებების ასრულების დრო, აი ისეთი რომელზეც ვერასდროს იფიქრებდა,ვერ წარმოიდგენდა, მხოლოდ ოცნება შეეძლო ისიც ღრმად გულში, თავისთვის, ფრთხილად..დაივიწყა ყველა და ყველაფერი,გადაეშვა სურვილების მორევში...ფრენა ისწავლა, მაღლა დაფრინავდა სულ მაღლა, ყველაზე მაღლა,. უცებ... შეწყდა რაც იყო ლამაზი.. გამუქდა, მოიღრუბლა, ცამ ფერი იცვალა.. ჩამოღამდა... შემაზრზენმა ქუხილმა დაანგრია ოცნებები, განათდა მუქად, კალათის ტკივილივით იკლაკნებოდა ელვა ცაზე და დაიწყო ძლიერი წვიმა.. დასველდა ყვავილები, დარჩა თავშესაფარის გარეშე ღია ცის ქვეშ, წვიმამ წალეკა სიცოცხლის სურვილი, შორს, ძალიან შორს წაიღო.. სასწაულმა გადაარჩინა, დილით გამოღვიძებულმა შეამჩნია, რომ ბობოქარ ღამეს ყველაფერი გაექრო ფერადი კალათიდან .. გადაერეცხა.. ისევ დარჩა ცარიელი.. ისევ მუქი. მაგრამ, შეძლო და გააგრძელა სიცოცხლე.. გამოფხიზლდა,ივიწყებს დაკარგულ სილამაზეს და კვლავ იბრუნებს ფერს, სილამაზეს.. ამჯერად უფრო ძლიერია, იცის და შეძლებს თავის დაცვას, უკვე აქვს ის რაც დაიცავს, ხასიათში, სულიერად და ფიზიკურად....
No comments:
Post a Comment